Interjection หรือการอุทานในภาษาอังกฤษ คือ คำที่เจ้าของภาษามักพูดออกมาด้วยอารมณ์ต่างๆ เพื่อแสดงออกถึงความรู้สึกที่เกิดขึ้น ณ ขณะนั้น เช่น เมื่อรู้สึกดีใจ เสียใจ โมโห ประหลาดใจ ฯลฯ
ทั้งนี้ เราสามารถแบ่งคำอุทานออกเป็น 2 ประเภท คือ คำอุทานแบบเป็นคำเดี่ยวๆ และคำอุทานแบบเป็นกลุ่มคำหรือวลี
1) คำอุทานที่เป็นคำเดี่ยวๆ ตัวอย่างเช่น
- Oh = โอ๊ะ/โอ้ว
- Ho = โอ้โฮ
- Indeed = ใช่เลย/จริงด้วย
- Wow = ว้าว
- Alas = อนิจจา/ตายจริง
- Ah = อ๊ะ
- Hurrah/Bravo = ไชโย
- Ha = ฮ่า
- Huh = ห๊ะ/อะไรนะ
- Ugh = โอย/โถ
- Damn = บ้าเอ๊ย/ปัดโธ่
- Hush = ชู่ววว (อย่าเสียงดัง)
- Ouch = โอ๊ย (เจ็บ) 2) คำอุทานที่เป็นกลุ่มคำหรือวลี ตัวอย่างเช่น
- Well done/Good job = เยี่ยมมาก
- Way to go = ยอดไปเลย/ดีแล้ว
- Just a luck = โชคช่วยแท้ๆ
- What a pity = ช่างน่าสังเวชจริงๆ
- What a mess = ช่างยุ่งเหยิงจริงๆ
- What the heck = อะไรกันเนี่ย
- What a fool = ช่างซื่อบื้อจริงๆ
- What a shame = ช่างน่าละอายจริงๆ
- What the hell = อะไรของมัน (ฟร๊ะ)
- How nice = ช่างดีเหลือเกิน
- Here we go = เอาล่ะ
- There you go = เห็นมั้ยล่ะ (เป็นอย่างที่คิดจริงๆด้วย)
นอกเหนือจากคำที่ครูยกตัวอย่างมาข้างต้นแล้ว ในภาษาอังกฤษยังมีคำอุทานอีกมากมายหลายคำ
อย่างไรก็ตาม คำที่เจ้าของภาษามักจะใช้กันบ่อยๆ ก็มีเท่าที่เห็นนั่นเองครับ คนที่ชอบพูดคุยสนทนากับชาวต่างชาติบ่อยๆ คงจะรู้สึกอยากนำคำอุทานเหล่านี้ไปลองใช้ดูแล้วใช่ไหมล่ะครับ ถ้าใช่ล่ะก็…..
Way to go, man!
คำถามทดสอบ
1) คำอุทานแบ่งได้หลักๆเป็นกี่ประเภท
a. 2
b. 3
c. 4
d. 5
2) คำว่า Indeed เป็นคำอุทานประเภทใด
a. กลุ่มคำ
b. วลี
c. คำเดี่ยว
d. ถูกทั้ง a. และ b.
3) คำใดไม่ใช่คำอุทาน
a. Ho
b. Hello
c. Hush
d. Hurrah
เฉลย
1. (ข้อ a.) แบบที่เป็นคำเดี่ยวๆ และแบบที่เป็นกลุ่มคำหรือวลี
2. (ข้อ d.) เป็นคำเดี่ยว เพียงแต่มี 2 พยางค์ครับ
3. (ข้อ b.) เพราะ Hello เป็นคำทักทายปกติครับ (ยกเว้นแต่ถ้าเป็นคำว่า Hi/Hey)
