ตอนที่แล้วได้พูดถึงการแสดงความเป็นเจ้าของโดยการใช้ apostrophe s และการใช้ of ไปแล้ว คราวนี้เรามาดูการแสดงความเป็นเจ้าของโดยการใช้ adjective (คำคุณศัพท์) ซึ่งเรียกว่า possessive adjective และ pronoun (คำสรรพนาม) ซึ่งเรียกว่า possessive pronoun ดูบ้าง ก่อนอื่นไปเริ่มที่ตารางข้างล่างกันเลย
| Pronoun | Possessive adjective | Possessive pronoun |
| I | my | mine |
| You | your | yours |
| We | our | ours |
| They | their | theirs |
| He | his | his |
| She | her | hers |
| It | its | its |
possessive adjective และ possessive pronoun มีวิธีการใช้ต่างกันเล็กน้อย possessive adjective จะต้องมีคำนามตามหลังเสมอ เพราะขึ้นชื่อว่า adjective ก็ต้องขยายคำนามโดยการวางไว้หน้าคำนาม เช่น
Our trip will be cancelled. การเดินทางของเราคงจะถูกยกเลิก
How can I get to your workplace? ฉันจะไปที่ทำงานคุณได้ยังไง
แต่ถ้าเป็น possessive pronoun แล้วล่ะก็ จะไม่มีนามมาต่อท้ายให้กวนใจ เหตุผลที่ไม่ต้องเอานามมารั้งท้ายก็คือ เรารู้อยู่แล้วว่ากำลังพูดถึงนามอะไรกันอยู่หรือมีการกล่าวถึงมาก่อนหน้านี้ ฝรั่งก็เหมือนคนไทย อะไรที่ย่อได้ก็ย่อ ตัดให้สั้นได้ก็ตัด เพราะขี้เกียจพูดนั่นเอง เช่นประโยค
“This mobile phone is my mobile phone.”
ประโยคนี้มี mobile phone ซ้ำกันตั้งสองครั้ง แล้วจะพูดยาวๆไปเพื่ออะไร เลยบัญญัติคำแสดงความเป็นเจ้าของขึ้นมาอีกชุดหนึ่งเพื่อใช้แทนนามนั้นและยังแสดงความเป็นเจ้าของไปในตัวด้วย ประโยคนี้จึงพูดสั้นๆได้ว่า
This mobile phone is mine.
ซึ่ง mine ในที่นี้ก็แทน my mobile phone นั่นเอง ลองมาดูตัวอย่างอื่นๆ กัน
My dress is red but yours is blue. ชุดของฉันสีแดงแต่ชุดคุณน่ะสีฟ้า
These shoes are hers. รองเท้าพวกนี้เป็นของหล่อน
จะเลือกใช้แบบไหนก็ได้แล้วแต่ความชอบส่วนตัวเลย เพียงแต่ต้องอย่าลืมกฎเหล็ก คือ possessive adjective ต้องเอาคำนามติดสอยห้อยตามมาด้วย แต่ถ้าจะใช้ possessive pronoun ก็ไม่ต้องเอานามมาเป็นภาระ เพียงแต่ต้องรู้ว่าหมายถึงนามอะไรหรือเอ่ยไว้ก่อน
