หากจะพูดถึงความหวังหรือความปรารถนาที่จะให้บางสิ่งเกิดขึ้น (หรือไม่เกิดขึ้นก็ตาม) จะมีการใช้กริยาที่พูดถึงความปรารถนานั้นอยู่ 2 คำ หรือ wish และ hope ซึ่งมีความหมายคล้ายกัน แต่การใช้นั้นแตกต่างกัน แตกต่างกันอย่างไร วันนี้ครูณิชาเรียบเรียงมาฝากค่ะ
เป็นที่รู้กันดีอยู่แล้วว่า wish และ hope มีความหมายว่า “หวัง/ปรารถนา” (ให้บางสิ่งเกิดขึ้นหรือไม่เกิดขึ้น) แต่มีการใช้แตกต่างกัน ดังนี้ค่ะ
hope ใช้กับความหวัง
ความปรารถนาที่เกิดขึ้นจริงหรือมีโอกาสเกิดขึ้นจริงได้
wish ใช้กับความหวัง
ความปรารถนาลอย ๆ ที่เกิดขึ้นจริงไม่ได้
(หวัง…แต่ทำอะไรไม่ได้//หรือใช้ในกรณีอวยพร)
เพื่อความชัดเจนยิ่งขึ้นครูณิชาจะยกตัวอย่างพร้อมโครงสร้างไปด้วยเลยนะคะ
hope หวังในให้บางสิ่งบางเหตุการณ์เกิดขึ้นในอนาคต
ใช้ present simple ส่วนการหวังให้เหตุการณ์ที่ผ่านไปแล้ว
(หรือเพิ่งจะผ่านไป) มีผลลัพธ์บางอย่างเราจะใช้ past simple (เหตุการณ์นั้นยังไม่มีผลลัพธ์ออกมานะคะ)
โครงสร้าง คือ S + hope + [that] + present simple/past simple.
ตัวอย่าง
I hope I pass the exam. (ฉันหวังว่าฉันจะสอบผ่าน
[ยังไม่ได้สอบเลย])
I hope I passed the exam. (ฉันหวังว่าฉันจะสอบผ่านนะ
[สอบแล้วยังไม่ประกาศผล])
He hopes that he gets the job. (เขาหวังว่าเขาจะได้งานนั้น
[กำลังจะไปสมัคร])
Thanks for coming last night, I hope you had a good time.
(ขอบคุณที่มาเมื่อคืนนะ หวังว่าคุณจะมีช่วงเวลาที่ดี [งานเมื่อคืนจบแล้ว
เป็นความต้องการว่าอยากให้คุณสนุกกับงานนะ]
มาดูการใช้ wish
กันบ้าง การใช้ wish เนี่ยแสดงความปรารถนาที่อาจจะเกิดขึ้นจริง
หรือเกิดขึ้นไม่ได้แล้ว (ตัดสินใจหรือทำลงไปแล้วแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ToT)
โครงสร้างมีดังนี้นะคะ
S + wish + [that] + N. + past simple/past cont.
เป็นความหวังที่ตรงข้ามกับปัจจุบัน
(เกิดขึ้น ณ ตอนนี้ หวังว่าจะไม่ใช่แบบนี้)
ในโครงสร้างนี้ใช้ would + V แทน past
simple หรือ past
cont. ได้
เพื่อแสดงถึงความหวังว่าไม่น่าจะทำแบบนั้น (หรือน่าจะทำแบบนั้น)
แต่ผลลัพธ์คือในปัจจุบันมันเป็นแบบนี้แล้ว แก้ไขไม่ได้แล้ว
ตัวอย่าง
I wish (that) he didn’t have to work today.
(ฉันหวังว่าเขาจะไม่ต้องทำงานวันนี้ — แปลว่าเขาทำ)
I wish (that) it wasn’t raining.
(ฉันหวังว่าฝนจะไม่ตกอยู่นะ — แต่ฝนตกอยู่)
**ข้อสังเกตคือการใช้ wish มักใช้กับการปรารถให้คนอื่น สิ่งอื่นกระทำ
หรือไม่กระทำอะไรขึ้นมาค่ะ
หากจะพูดถึงความหวัง
ความเสียใจ ที่กระทำลงไป หรือเกิดขึ้นไปแล้วในอดีต (ตัดพ้อเรื่องราวในอดีต)
จะใช้โครงสร้าง S + wish + [that] + N. + past perfect
ตัวอย่าง
It was raining, I wish I had brought my umbrella.
มันฝนตก (ตอนนั้น) ฉันหวังว่าฉันจะนำร่มมาด้วย
(สรุปคือ เปียกไปแล้ว)
I didn’t study hard when I was young, I wish I had studied more.
ฉันไม่ได้เรียนหนักนักตอนเด็ก ฉันหวังว่าจะได้เรียนเยอะกว่านั้น
(ฮือออ ไม่ทันแล้วล่ะ)
จบไปแล้วนะคะ กับการใช้ wish กับ hope หวังว่าทุกคนคงจะไม่สับสนแล้วนะ วันนี้ครูณิชาขอตัวก่อน พบกันใหม่บทความหน้าค่า 😊
