คัมภีร์ฝึกพูดภาษาอังกฤษฉบับคนเหล็ก

แทบจะไม่มีใครในใต้หล้า ที่สามารถประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานแบบก้าวกระโดดได้อย่าง ‘อาร์โนลด์ ชวาเซเน็กเกอร์’ หรือ ‘คนเหล็ก’ ขวัญใจของคนทั่วโลกอีกแล้ว

นอกจากจะเป็นแชมป์โลกด้านเพาะกายแล้ว เขายังเป็นหนึ่งในนักแสดงที่สามารถทำเงินได้สูงสุดตลอดกาลในฮอลลีวู้ด และยังสามารถเอาชนะใจชาวอเมริกัน จนได้รับเลือกให้เป็นผู้ว่าการรัฐแคลิฟอเนียร์อีกด้วย (แถมมีภรรยาสวยและรวยมากอีกต่างหาก)

หากใครได้อ่านบทความก่อนหน้านี้ของเราแล้ว คงพอจะทราบว่า เขาเกิดและโตที่ประเทศออสเตรีย แต่สามารถฝ่าฟันและเรียนรู้ทักษะภาษาอังกฤษ จนกระทั่งกลายมาเป็นผู้ที่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานและอาศัยอยู่ในประเทศสหรัฐอเมริกาได้อย่างน่าภาคภูมิใจ

ต่อไปนี้ คือ เคล็ดลับการฝึกภาษาอังกฤษในแบบฉบับของคนเหล็กผู้นี้ ตามที่เขาได้ให้สัมภาษณ์ไว้ในสื่อต่างๆ

1. ไม่แคร์เรื่องสำเนียง

เรื่องที่ผู้คนส่วนใหญ่จดจำกันได้ดีมากที่สุดเกี่ยวกับตัวอาร์โนลด์ ก็คือเรื่องของการออกเสียงและสำเนียงภาษาอังกฤษอันโดดเด่นของเขา ถึงแม้บางครั้งสำเนียงของอาร์โนลด์จะถูกนำไปล้อเลียนตามสื่อต่างๆ แต่บรรดาผู้เชี่ยวชาญต่างเห็นตรงกันว่า ทักษะการพูดภาษาอังกฤษของเขามีประสิทธิภาพเป็นอย่างมาก ซึ่งสิ่งที่หลายคนไม่ทราบ คือ ….

เขา ‘จงใจ’ ที่จะรักษาสำเนียงต่างประเทศของตัวเองเอาไว้ เพื่อที่จะทำให้ตัวเองมีเอกลักษณ์อันโดดเด่นและแตกต่างจากนักแสดงฮอลลีวู้ดทั่วไปนั่นเอง

            อาร์โนลด์เคยให้สัมภาษณ์ในทำนองว่า….

“ประเด็นของการเรียนพูดภาษาอังกฤษ ไม่ได้อยู่ที่การพยายามเลียนสำเนียงให้เหมือนเจ้าของภาษา เพราะเวลาที่คุณทำเช่นนั้น คุณมักจะพยายามพูดเน้นเสียงสูงเสียงต่ำ จนกระทั่งคนฟังๆไม่รู้เรื่อง”

เรื่องนี้ทำให้นึกถึงสมัยที่ผู้เขียนยังเป็นวัยรุ่น ในช่วงนั้นมีครูชาวอเมริกันที่อาศัยอยู่ในประเทศไทย มาเสนอผู้เขียนว่า จะช่วยสอนให้ผู้เขียนพูดภาษาอังกฤษได้ ‘โดยไร้สำเนียง’

สมัยนั้นผู้เขียนยังบ้าเรื่องสำเนียงอยู่ (เพราะนึกว่ามันเท่ห์ดี) ก็เลยตอบกลับไปว่า “ผมต้องการเรียนพูดแบบมีสำเนียง…ถ้าไม่ได้สำเนียงแล้วจะเรียนกับเจ้าของภาษาไปทำไม!?”

เขาก็แย้งขึ้นมาอีกเหมือนเดิมว่า “ไม่…ผมจะสอนให้คุณพูดแบบไร้สำเนียง!”

เถียงกันไปๆมาๆอยู่สักพัก ผู้เขียนและครูชาวอเมริกันคนนั้น ก็แยกย้ายกันกลับบ้านไป โดยที่ต่างฝ่ายต่างก็ยังงงๆกันอยู่ และผู้เขียนก็เลือกที่จะ ‘ไม่เรียน’ กับครูชาวอเมริกันคนนั้น

เวลาผ่านไปหลายปีเลยกว่าที่ผู้เขียนจะเข้าใจว่า ‘สำเนียง’ ที่ครูชาวอเมริกันหมายถึงในตอนนั้น คือ ‘สำเนียงไทย’ แต่สำเนียงที่ผู้เขียนหมายถึง คือ ‘สำเนียงอเมริกัน’

กล่าวคือ เขาต้องการสอนให้ผู้เขียนพูดภาษาอังกฤษแบบไม่มีสำเนียงไทยหลงเหลืออยู่เลยนั่นเอง

พอมานึกทบทวนเรื่องดังกล่าวดูในตอนนี้ ก็รู้สึกว่าตัวเองตัดสินใจถูกแล้ว ที่ไม่เรียนกับครูอเมริกันคนนั้น

2. เน้นการออกเสียงให้ถูกต้อง

การออกเสียงให้ถูกต้องนั้น หมายถึง เสียงของตัวสะกด ไม่ใช่การพยายามทำเสียงสูงๆต่ำๆสลับกันไปมา

อาร์โนลด์ให้สัมภาษณ์ว่า….

“คุณควรพูดให้เป็นธรรมชาติ พูดออกมาจากความรู้สึก โดยไม่ต้องพยายามทำเสียงสูงต่ำ…ถ้าคุณออกเสียงคำใดผิด เจ้าของภาษาจะช่วยบอกคุณเอง และคุณก็จะจำได้ไปตลอดชีวิต”

3. รายล้อมตัวเองด้วยภาษาอังกฤษ

ในช่วงที่อาร์โนลด์เริ่มพยายามเรียนรู้ภาษาอังกฤษอย่างหนักนั้น เขาก็ได้ตระหนักว่า หากเขาต้องการประสบผลสำเร็จ เขาจะต้องรายล้อมตัวเองด้วยสื่อภาษาอังกฤษให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

เขาลงทะเบียนเรียนคอร์สภาษาอังกฤษเพื่อที่จะฝึกฝนให้ตัวเองสามารถอ่านหนังสือพิมพ์และนิตยสารภาษาอังกฤษได้ และเขายังลงทะเบียนเรียนหลายๆคอร์สในช่วงเวลาเดียวกัน เพื่อที่จะได้ซึมซับวัฒนธรรมและธรรมเนียมต่างๆของชาวอเมริกันให้มากยิ่งขึ้น การลงทะเบียนเรียนหลายๆคอร์ส ยังช่วยให้เขามีโอกาสฝึกทักษะภาษาอังกฤษด้านต่างๆได้เกือบตลอดเวลาอีกด้วย

นอกจากนี้ ในช่วงที่เขาทำงานในฟิตเนสแห่งหนึ่ง (ก่อนที่จะเข้าสู่วงการบันเทิง) นั้น เขาไม่ได้ทำเพื่อหารายได้เพียงอย่างเดียว แต่เขาตัดสินใจทำงานดังกล่าว เพราะเขารู้ว่า นั่นเป็นโอกาสอันดีที่จะได้ฝึกพูดกับผู้ที่ไปใช้บริการในฟิตเนสเป็นประจำทุกวัน